4 Kasım 2009 Çarşamba

Geçmişin İzleri


Son 4 sene de derin bırakan bir iz, şimdi Şu an yağmur yağıyor sanki bana ağlıyor gibi geliyor onun her kelimeleri iki dudağının arasından çıkan sesler kalbime işlemiş ki kulaklarımdan çıkmıyor çınlıyor yağmur hızlanmaya başladı ve duygularım acılara ve zivre noktasına çıktı.Parmaklarımdan çıkan bu zor kelimeleri yazarken kalbimin isyanını duyuyorum içine at diyor ama vücudumda yük bırakacak eğer içimi dökmezsem ama anlamıyor o nekadar içimi dökersem dökeyim dönmeyecek biliyorum ama durdurak bilmeceyek bu gönlüm.Bir sigara yakıyorum her içime çekişimde bu geçmişin izleri duman olarak çıkıyor kalbimden ve sessizliğine bürünüyor hislerim, duygularım kalbimin çizikleri hemde derin bir çizik kapanmıyacak çizikler havadaki kara bulutlar içimden bir yansıma gibi geliyor diyorum ki kendime bukadar kararmış mı be içim. Diyorki o 1.5 yıl olmuş benimkisi 2 ay ama bana 1 yıl gibi geldi ne güzel 1 yıldı gülüştüklerimiz ağlaşmalarımızı bastırdı tamam kısa sürdü ama bana kısa sürmedi sonra ne oldu bitti ama benim için bitmedi onun için bitti ama belki de bitmedi gine paranoyaklık duygularım ağır basmaya başladı bitişlerin nedeni de belki bundan oldu keşke olmasaydı dedim ve gine keşkelere kaldım ömrümün içine sokmak istemediğim bu keşkeler bir azgın işgalciler gibi girmeye devam ediyor ama istemesemde kabul ediyor içimdeki biri onları gözlerimin önünden geçen bu hayalini gördükçe kalbimin sahibi onun kara gözlerinde ki ışığı bulduğum zaman tamam demiştim artık keşkeler yok ama bir sene sonra keşkeler işgale başladı dayanamadı kalbimin surları beynimin askerleri yıktılar keşkeler surlarımı.Gene gördüm o kara gözlerindeki bulduğum ışığını ama sahip olamadığım için kara bulutlar o ışığı yok etti ve yağmurlarıyla kırdı ışığın kalbime yansımalarını ve ben diyemedim ona kurtar ışığını uzat elini düşmeyelim diye diyemiyorum tam derken elimden tut diye kayboluyor o ve bende kalbimin derinliklerine çizilen o çiziğin içine düşüyorum ve kapanıyorum yeniden içime ve kendime hapsoluyorum zindanlanlarım beni içine alıyor ve yok oluyorum yeniden gelene kadar o ve yeniden tutmasını bekliyorum elimden zindanımın içinde kara gözlerinin aydınlığının zindamını aydınlatmasını....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder