Akbabalar önümde haksızca leş parçalıyor.
Birileri bana sessiz kal sükûtlasım sıkı giyin diyor.
Dünyanın kepengleri nasıl olsa kapanacakmış...
Yani yapraklarımızı dökeceğiz ,ağaçlar gibi.
Bilirsin,kör topal da olsan yaşayacaksın hüznü birkez daha..
Maalesef...
Kalabalıktan sıkılanlarız biz.
Dikbaşlı,damarı atmış,çizgileri sert.
Dokuz köy görmedik dokuzundan kovulalım Lann!
Bak ısındıkça güneş ısınıyor benim de kanım
Odamda kerametim,duvardan örülü camlarım
Elbet hikayem biter,tabuta yapışır kanlarım
Ben sahte kahkahalardan sıkılan o ağır başlı mutsuz adamım...
Sabaha ani bekleyenler çok mu ahmak göründü
Kalp sahbahı nöbetlerken kaç parçaya bölündü?
Yalnızlıktan şizofrenlik,milyar insan görüldü
Aciz berduş sevdiğinin sözleriyle gömüldü...
Şehzadeler şehri şerle buladı çoğuna aşk olsun
Mecnun afitapla kavrul,bence Leyla mahvolsun.
Geride kalanların küfrü benim gibi kahrolsun
Gölgem infilak eder,anne başın sağolsun..
Anne..!
Derimi yakan güneşten bile erken uyanmalıyım
Bugün başımı derde sokanın zulmü gaffı artacak
Nasıl derttir bilemedim bu paylaştıkça çoğalacak
bomba döşeyip yedi cihana cümle alem kurtulacak.
Derimi yakan güneşten bile erken uyanmalıyım
Bugün başımı derde sokanın zulmü gaffı artacak
Nasıl derttir bilemedim bu paylaştıkça çoğalacak
bomba döşeyip yedi cihana cümle alem kurtulacak.
Gönül yoldaşsız gider,yoldaşsız gelir.
Ehvah dönüyor başım tam tersine
Yürüyor ayaklarım yine ters aksine
İki gözümün biri takılır resmine
Ben....Yine dağıtıldım....Acım dinmez bu savaş bitmez
Bu güneş sönmez,ısıtır yüzümü..
Saçımda beyazım,ahkâmla bağırıp
Bu ömrümün yaprak dökümü....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder